ديابت شيرين کنترل نشده، نوعي بيماري مزمن است كه ارگان هاي متعددي را درگير مي نمايد و به منظور محدود كردن عوارض مزمن و مقابله با آن ها نياز به مراقبت پزشكي در سراسر طول عمر دارد. ديابت کنترل نشده ي طول كشيده، مي تواند روي حركت و عملكرد دستگاه گوارش تاثير بگذارد و تمام دستگاه گوارش از مري تا ناحيه آنوركتال را درگير کند. تعداد زيادي از بيماران ديابتي از علايم گوارشي شامل تهوع و استفراغ، احساس پري در ناحيه ي اپي گاستر، اسهال، يبوست، بي اختياري مدفوعي، سوزش سردل، نفخ شكم و درد قسمت فوقاني شكم پس از غذاخوردن رنج مي برند. پیرامون ارتباط میزان شیوع عوارض گوارشي در بيماران ديابتي و عواملي مانند ميزان كنترل قند خون، طول مدت بيماري، نوع ديابت و وجود ساير عوارض مانند نوروپاتي، رتينوپاتي و غيره مورد اختلاف نظر است. بيشتر شكايات گوارشي در نتيجه ي كاهش حركت در دستگاه گوارش ايجاد مي شود كه در گذشته تصور مي شد يكي از تظاهرات نوروپاتي اتونوم ديابت است، ولي امروزه شواهد بيشتر نشان داده كه شكايات گوارشي چند فاكتوري هستند و افزايش قند خون به تنهايي مي تواند موجب اختلال حركتي شود.
منبع:
بررسي فراواني علايم گوارشي در بيماران ديابتي نوع ۲، و همراهي آن با ميزان كنترل قند خون و طول مدت ابتلا به ديابت، دکتر حاجیه بی بی شهبازیان و همکاران، مجله ي غدد درون ريز و متابوليسم ايران، دوره ي سيزدهم، شماره ي ۵، صفحه هاي ۴۶۶ ۴۵۹ (دي ۱۳۹۰)
